Ulubiona lektura?

Ja polecam książki fantasy ...jak ktoś cztał jakąś fajną to prosze o info .. pozdrawiam

Fantasy??? Pratchett. Taaaa. To jest to.

Jeśli chodzi o naszą rodzimą to poza Sapkowskim polecam Piekarę (cykl o Mordimerze).

A co myslcie o Kodzie da Vinci...bo ja "wchłonełam" w 2 dni .. ;/

Hm, jeśli jest w klimacie Aniołów i demonów, a te przeczytałam, to się nie dziwię, że stał się bestsellerem.

No cóż, polecam "W hołdzie Katalonii" G.Orwella-wspomnienia z okresu wojny domowej w Hiszpani. Spisane świeżo po przybyciu do Anglii i ucieczce z łapek miejscowej policji. W tym okresie Orwell jest już ostro antystalinowski, ale zarazem ma jeszcze w sobie sporo ideogicznego zajoba. Wychodzi z tego niezły i niezwykle pouczający miks. Ponadto "Dzienniki", "100 Razy Głową w Ściane" i "Widziane z góry" S. Kisielewskiego, coś o życiu publicysty w warunkach wszędobylskiej cenzury i "dyktatury ciemniaków".

Kolego Poleszuku, a która lektura SZKOLNA Tobie najbardziej przypasiła? Aby nie "Mendel Gdański"? Może "Wesele"? W końcu - tyle historycznych odwołań tam jest

"Mendel Gdański" był zbyt poprawny politycznie i jednostronny. "Wesele"-niezwykle mądre i pełne historycznych odwołań, niestety lektura ta była dla mnie zbyt skomplikowana i trudna. Zdecydowanie "Jądro Ciemności J. Conrada Korzeniowskiego- kolejna książka krewniaka S. Bobrowskiego (łatwo znależć analogie) o samotnej walce silnej osobowości z przeciwnościami losu i własnymi słabościami. No i może jeszcze "Chłopi" Reymonta. Książka ta wiele mówi o polskiej wsi przełomu wieków XIX i XX. A i historia w niej zawarta jest niezwykle ciekawa. Nie ma tu kosynierów, żaden błazen nie tańczy chocholego tańca, ale dzięki temu rzecz mocno trzyma się ziemi.

Za "Jądro Ciemności" dopiero się zabierać będę ( do lipca czytam to co dostałem na koniec a potem tak ze 2-3 na rozluźnienie, jakieś pierdółki ) więc proszę bez spoilerów. A co powiesz na "Przedwiośnie"? Bo właśnie tam jest sporo takich marzeń, romantyczna wiara, w lepszy świat, choć podobają mi się ciągle rozterki bohatera.

A co do "Wesela" to prawda- trudna jak diabli, nie do ogarnięcia na spokojnie w roku szkolnym

Podobnie jak "Zbrodnia i Kara", którą niestety przeczytałem "w części", choć jest bardzo ciekawa.

"Przedwiośnia" jeszcze nie czytałem, ale zapewne się za nie prędzej czy później wezme. Z "Przedwiośniem" kojarzą mi się szklane domy, których wciąż u nas niedostatek. "Zbrodnie i Kara" to zdecydowanie czołówka, wiele mówi o zakamarkach ludzkiej duszy i specyficznych cechach rosyjskiego charakteru. Kto czytał, ten wie.

Jak dla mnie, dużo dały nasze lekcje. Bo gdzie ja bym szukał związków Raskolnika z sekciarzami prawosławnymi o zacięciu do zmian Stochla

Nie przypominam sobie żebyśmy mówili o tym na lekcjach. Chodzi ci o skopców? Tych kolesi co się kastrowali? Nie widzę związku. Skopcy byli bankierami, kupcami, ludźmi interesu, a Raskolnikow ... wiadomo. Ponadto naśladowcy Origenesa ("Orygenes, czyli nóż wyzwolenia") zasługują przecie na szacunek. Prorok skopców był charyzmatycznym przywódcą, a sam Orygenes wielkim myślicielem i człowiekiem pióra, przy którym Diogenes to chciwy materialista. Nie bez powodu św. Hieronim narzekał, iż nie starczy życia by przeczytać i pojąć wszystkie dzieła Orygenesa. Ale może się myle. Może chodzi ci o bożogrobowców?

edit:

Nie no co ja tu bredze. Zapewne chodzi ci o starowierów. Skostniałych fanatyków sprzeciwiających się reformom Nikona? Czy ja wiem, czy to ma tak wiele wspólnego ze Stochlem. Reformy Nikona niezależnie od intencji samego Nikona jednak uzależniały cerkiew od cara, a II sobór watykański (o ile mi wiadomo) ostatecznie kończył z tradycją mieszania się kościoła w sprawy państwowe. Faktem jednak pozostaje, że raskolnicy byli niezwykle fanatyczni, umierali w mękach prześladowani przez Focjusza, gotowi byli uciekać na Syberie, by móc wyznawać swą starodawną wiare... Szczerze powiedziawszy raskolnicy chodzili mi po głowie, jak tylko dowiedziałem się jak nazywa się główny bohater powieści:p. Żeby ten post (i kilka przed nim:P) nie był takim zupełnym offtopem polece przy okazji IMHO świetną powieść T.T. Jeża "Ojciec Nikon". Wśród moich rupieci kołacze się wydanie tej książki jeszcze z 1938.

BTW: Gryzak, czyżby twój avatar miał przedstawiać Gosiewskiego:P?

Tak, chodziło mi o starowierców. Generalnie, wiadomo, że Raskolnikow miał z nimi mało wspólnego, ale jednak warto wiedzieć to i kilka innych faktów.

A co do avatara, to nie wpadłem na taką jego interpretację, choć podobieństwo jest uderzające.

Jedyną tematyką jaka mi podchodzi są książki na temat narkotyków i narkomani przeżytej przez jakąś osobę która to potem opisała np. "Pamiętnik narkomanki" to je to

a ja polecam wszystkim "Nie boję się", świetnia książka, naprawdę